Hanbeli Mezhebinin büyük imamı Ahmed b. Hanbel’e nispet edilen Hanbeli mezhebi, diğer üç değerli fıkıh mezhebinin (Şafi, Hanefi, Maliki mezheplerinin) tarihi olarak sonuncusudur. Yani İslam aleminde Hanbeli mezhebi Şafi, Hanefi, Maliki mezheplerinden sonra ortaya çıkmıştır. Mezhebin kurucusu olan Ahmed b. Hanbel Hicri 164/780 yılında Bağdat’ta dünyaya gelmiş 241/855 yılında doğduğu yer olan Bağdat’ta Hakkın rahmetine kavuşmuştur.
Zamanının değerli alimlerinden ilim öğrenen Ahmed b. Hanbel özellikle hadis ilmiyle meşgul olmuştur. Bu sebeple uzak yerlere hadis rivayeti için hadis yolculukları yapmıştır. Sonra bu yolculukların sonucunda ulaştığı rivayetleri meşhur kitabı Müsnedin de bir araya toplamıştır. İmam Şafii’den uzun seneler ders alan Ahmed b. Hanbel, Hanefi mezhebinin değerli müçtehitlerinden Ebu Yusuf’tan da istifade etme imkanı bulmuştur.
Hayatındaki önemli hadiselerden biri de Halife Me’mûn’un ortaya attığı Kuran’ın mahluk olduğu fikrini savunmadığı gerekçesiyle işkenceye tabi tutulmasıdır. Fetva ve mezhebiyle alakalı usulü yazmaktan ziyade topladığı hadisleri yazmış ve mezhebinde de daha çok senedi sahihse hadislerle amel etmiştir. Zamanı geldiğinde istihsanla da amel eden Hanbeliler sedd-i zerayi prensibini en çok çalıştıran mezhep mensuplarıdır.
Hanbeli mezhebi diğer üç değerli fıkıh mezhebinden sonra ortaya çıkmasının da tesiriyle bağlısı en az olan fıkıh mezhebidir. Suudi Arabistan başta olmak üzere Irak, Suriye, Filistin ve Mısır’da Hanbeli mezhebi Müslümanlar tarafından bir hayli kabul görmektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder